نوشتند دوچرخه سواری زنان در مشهد ممنوع شد و من حیران در این حجم از عقب ماندگی و پسرفتگی. فقط قطراتی گرم از صورتم پایین می افتد و آرزویی در قلب به شدت می تپد: ای کاش قبل از آنکه در صف مرگ مرا بخوانند آزادی ایران از دست. این دیوان را ببینم. ای کاش شاهد رخت بستن جهل از سر سرزمین مادری را داشته باشم. امیدی نه به بزرگی بهتر شدن مردمو فرهنگ آن سرزمین که به پیش پا افتادگی آشتی آزادی با قلب این مردم.
No comments:
Post a Comment