از صادق

فساد نژاد ما از بچه و پير و جوانش پيدا است. همه مان اداي زندگي را در آورده ايم. كاشكي ادا بود، به زندگي دهن كجي كرده ايم. اگرچه به قدر الاغ چيز سرمان نمي شود و هميشه كلاه سرمان مي رود، اما خودمان را باهوشترين مخلوق تصور مي كنيم. هميشه منتظر يك قلدريم كه به طور معجزه آسا ظهور بكند و پيزي ما را جا بگذارد.